Cem‘iyyet-i Sûfiyye, II. Meşrutiyet sonrası İstanbul’da kurulan en örgütlü tasavvuf cemiyetlerinden biridir. 1911 yılında Topkapı’da kendi binasında faaliyetlerine başlamıştır. İlk başkanı Şeyhülislâm Mûsâ Kâzım, ikinci başkanı Esad Erbilî Efendi’dir. Cemiyet, tarikatlar arası birlik, ahlâkî gelişim ve kültürel süreklilik amacıyla kurulmuştur. Yayın organı olan "Tasavvuf Mecmuası" dönemin tasavvuf tartışmalarına yön vermiştir. İlmî düzeyi ve resmî görüşle uyumu ile cemiyeti diğer çevrelerden ayrılmaktadır.