"On iki, on üç yaşında bir erkek çocuğu. Bir kolunda ağırlığına zahmetle katlandığı bir testi bir elinde bir bardak... Su satıyor... Sermayesi bir testi ve bir bardak... Hepsi bu... İyi de müşterisi var. Bu sıcak havalarda en karlı iş bu olsa gerek... ... Yine bir başka akşam aynı saatte aynı yerden geçiyordum. Yine bir çocuk ağlıyor... Başımı çeviriyorum. Benim sucu elinde kırık bir bardak. Adresini tanıyor, ağlamasını kesiyor ve yerdeki taşlarla oynamaya başlıyor. Ben de onu görmemezlikten geliyorum. Çünkü çocuğa böyle tembelce para kazanmasını öğreten belki de benim. O güne kadar müteaddid kereler yolun üstünde su satarken rast geldiğim bu çocuk ağlayarak, kırık bardak göstererek geçinmesini bir kadının iyilik yapmak isteyen merhametinden öğrendi. ... Tek’in tek’e yardımı hem tek’e hem de sosyeteye mazurdur. Seciyeli bir topluluk göstermek isteyen bir oluşumda tek’e sosyete yardım etmelidir.”