Nu’man Mâhir’in ilk eseri. Eser; muhtelif arîzalar, mektuplar, tebriknâmeler ve tezkirelerden oluşmaktadır. Eserde yer alan bu yazılar, başlıklar altında sunulmuştur. Eserde Arapça, Farsça kelime ve tamlamalarla yüklü, süslü, ağdalı ve secili bir dil kullanılmıştır. Eser, döneminin yazışma usulü ve nesir dilini yansıtması bakımından kayda değerdir.