"Pek Sayın Süleyman Demirel - Türkiye Başbakanı" hitabıyla başlayan İskenderiye çıkışlı mektuptan alıntılar: "Af kanunu müzakeresi sırasında ´Siz yurt dışında, yurtsuzluğun acısının ne olduğunu biliyor musunuz?´ buyurmuşsunuz. Evet efendim, bu bahtiyar vatandaşlarım, çok şükür ki bu acıyı bilmiyorlar, Allah da bildirmesin. Lâkin bu suali bize, Osmanoğullarına sormuş olsa idiniz. Yedisinden yetmişine kadar hepimiz, 45 seneden beri yurt dışında olmanın, yurtsuz ve pasaportsuz olmanın ne olduğunu, bunun cehennem azabından da beter olduğunu hepimiz söyliyebilirdik." (...) "Bilhassa benim gibi Mısırda olanlar, bizim her an hayatımız tehlikede idi. Zira Arab-İsrail harbında, İsrail bombaları altında ve ateş hattında idik. Ölüm mahkumları bile harplarda ateş hattından geri alınırlar." (...) "Biz millî irade ile gelen Adalet Partisinin zamanında, ismi gibi Adaleti iade etmesini istiyoruz. Bu da zannedildiği gibi güç değil sayın Başbakanım, Meclisten kanun olarak geçmesine hacet kalmadan, bulunduğumuz yerlerdeki Elçiliklere emir verilir, müracaatlarımızla bize Türk pasaportu ve giriş vizası verilir. Biz de sessiz sedasız memlekete girer, her birimiz İstanbulun ücra bir köşesinde vatanımızda barınırız. Memleketimizin kurulmuş nizamını her ne surette olursa olsun bozmıyacağımıza namus sözü verir hatta imza da atarız." *Mevzubahis mektuba ilişik, "Huzuru Devletlerine" hitabıyla başlayan, 24 Teşrinisani 1967 tarihli mektubun kim tarafından kime gönderildiği tespit edilememiştir.