Metin, talik ve rika yazıylı kırmızı ve siyah mürekkeple yazılmıştır. Eserlerin başlık ve sayıları renkli, şeffaf mürekkeple güzel sülüs hattıyla yazılmış, sayfalar arasına meşk tarzı hüsn-i hat ibareler ve istifler serpiştirilmiştir.

Çeşitli üstatlardan değişik makamlarda âyin-i şerif güfteleri içeren mecmuanın son kısmında padişahın isteğiyle bestelendiği ve ilk kez Beşiktaş Dergahı'nda okunduğu notu düşülmüştür: "Bu âyin-i şerîfi bâ irâde-i şâhâne Efendi-i mûmâileyh besteleyüb 18 M 255 tarihinde ibtidâ Beşiktâş Dergâh-ı Şerîfinde kırâat olmuşdur."

18 Muharrem 1255 (3 Nisan 1839) tarihi Sultan 2. Mahmud'un saltanatının son aylarıdır. Sözkonusu beste "Sermüezzin-i şehriyârî İsmail Dede" tarafından bestelenmiştir. Yani kendisi padişahın başmüezzinidir. Mecmuada Şeyh Nakşî Mevlevî, Sâdık Efendi, Hâfız Şeydâ Dede, Eyüplü Hüseyin Dede, Abdülbaki Dede gibi şahsiyetlerin bestelediği âyinler vardır. Ancak bestelerin çoğu sermüezzin İsmail Dede'ye aittir.

11 adet katlanır geometri çizim kağıdı ve Avrupa ebrulu deri dönem cildinde. Nizami rika hattıyla siyah ve kırmızı mürekkeple yazılmıştır. Metinde başlık, ketebe veya ferağ kaydı yoktur. Rika hattının düzgünlüğüne bakılırsa bir Mühendishâne-i Hümâyûn hocası ya da hattatı tarafından yazılmış olması muhtemeldir. Mimarî ve hendese kitabı taslağı olarak hazırlanmış olması muhtemeldir.

*Eser çok iyi kondisyondadır ancak formalarında ayrılma mevcuttur.

İcazeti veren: Seyyid Ahmed Zihni ve onun talebesi Mehmed Hamdi,

icazeti alan: Yusuf Ziyaeddin.

Serlevhalı, kesif beynessütur tezhipli, altın duraklı ve altın cetvelli, tahrirli, ketebe sayfası ve arkasındaki iki sayfa müzeyyen levhalıdır.

İcazeti alan: Ahmed Tevfik,

İcazeti veren: Ahmed Kirmâsî'nin Öğrencisi Ahmed Şükrü.

Serlevhalı, altın duraklı, altın cetvelli ve tahrirlidir.

İcazeyi alan: Seyyid Ahmed Galib, veren: Sâlih Sâmî bin Hüseyin Ahi Çelebivî. Talik hattıyla yazılıdır. Durakları, konu başları ve cetveli kırmızıdır.

Şemseli ve deri dönem cildindedir. Siyah ve kırmızı mürekkeple talik hattıyla yazılmıştır.

Osmanlı medreselerinde ders kitabı olarak okutulmuş meşhur aruz vezni kitabı. Konuları kısa, öz ve uygulamalı gösterdiği için çok tutulan esere Osmanlı dünyasında birçok şerh yazılmış ve Safvet Efendi tarafıdan Türkçeye de tercüme edilmiştir. Solakzâde´nin şerhi en ünlüsüdür. Endülüsî, aruz vezninin "bahir" diye bilenen ölçülerini şemalar ve çizimlerle göstermiş, ilk bakışta karmaşık görünen matematiksel yapısını her seviyeden okura hitap edecek şekilde açıklamıştır. Bu yönüyle özellikle talebeler arasında popüler olmuştur.

*Formaları etek ve orta kısmında sırttan ayrılmıştır. Sırtın etek ve baş kısmında cüzi dökülme vardır.