Osmanlılarda feraşet kelimesi; cami, medrese, mektep, kervansaray vb. vakıf eserlerin, temizliğinin yanı sıra halı ve kilim gibi mefruşatı ile ilgilenme hizmeti için kullanılırdı. Ferraşlık görevinin en üst derecesi Mekke'de Harem-i Şerif ile Medine'de Ravza-i Mutahhara'nın süpürülmesiydi ki hanedan mensupları ile ileri gelen bazı kişiler, "feraşet-i şerife" olarak adlandırılan bu görevden belirli bir pay alıp bunu şeref ve manevi huzur için vesile saymışlardır.