H. 1321/M. 1903 yılında Bursa’da doğdu. İlk ve orta eğitimini orada tamamladıktan sonra İstanbul’a giderek Sanayi’-i Nefise’de Resim Şu’besi’ne kaydoldu. Buradan me’zun olduktan sonra Türk Ressamlar Birliği’ne üye oldu. 1930 yılında açılan Avrupa Konkuru’nu birincilikle kazanarak Avrupa’ya gitti. Zamanın önde gelen san’at merkezlerinde çalışma ve tedkiklerde bulunma fırsatı buldu. Yurda döndükten sonra İzmir, Konya, İstanbul’daki muhtelif liselerde resim öğretmenliği yaptı. Özellikle 1934-1936 yılları arasında bulunduğu Konya’nın step karakteristiğini yansıtan, Selçuklu ve Mevlana temalı resimleriyle buyük ün kazanınca, 1936 yılında ögretim üyesi olarak Güzel San’atlar Akademisi’ne atandı. 1937-1938 yıllarında Atatürk’ün arzusuyla, Sovyetler Birliği’nin Moskova, Leningrad ve Kiev şehirleri ile, Avrupa’da Bükreş, Belgrad, Atina, Paris, Hollanda, Belçika, Viyana’da kişisel sergiler açdı. Bu sergiler sayesinde Avrupa’da da tanınan bir ressam oldu. 1966 yılında emekli olana kadar aralıksız otuz yıl öğretmenlik yaptı. Devlet Resim ve Heykel Müzesi’nde yapılan sergilerde 1966, 1973, 1980 ve 1982 yıllarında ödül aldı. Ayrıca dört devlet ödülü kazandığı gibi 1986 yılında da Kültür Bakanlığı Özel Ödülü’ne değer görüldü. 1987’de Mimar Sinan Üniversitesi’nin kararıyla fahrî profesörlük ünvanı verildi. 20 Nisan 1990 tarihinde vefat etti.

"Allah´ın dediği olur" yazılıdır.

Emin Barın, 1913 yılında Bolu’da, hattat ve mücellid Mehmed Tevfik Efendi’nin oğlu olarak doğdu. İlk ve orta öğreniminin ardından İstanbul’a giderek Dârü’l-muallimîn’e girdi. Maarif Vekâleti’nin sınavını kazanarak Almanya’da yazı ve cilt eğitimi alma hakkı kazandı. Gitmeden önce İstanbul’da Güzel Sanatlar Akademisi’nde Kâmil Akdik’ten hat, Necmeddin Okyay’dan klasik cilt sanatı dersleri aldı.

1937’de Weimar’a giderek Prof. Dorfner’den cilt, Hamburg Kitap Fuarı’nda ödül kazandıktan sonra Leipzig’de Prof. Thiemann’dan modern yazı, Prof. Wiemeler’den ise cilt alanında ihtisas yaptı. Türkiye’ye döndükten sonra Millî Eğitim Basımevi ve Güzel Sanatlar Akademisi’nde görev aldı. 1968-1971 arasında Gülbenkyan Müzesi’ndeki İslami yazmaların restorasyonu için Portekiz’de bulundu. 29 Aralık 1987’de vefat etti.

Okunuşu: "Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh"

Anlamı: "Güç ve kuvvet ancak Allah'a aittir".

Yazı kalitesi bakımından eserin mahir bir hattatın elinden çıktığı görülmektedir. Tavrından hareketle Sami Efendi sonrası döneme ait bir hattatın çalışması olduğu düşünülmektedir. Elmalılı Hamdi Yazır veya Sofu Hamdi Efendi olması muhtemeldir.

Son dönemin mâhir hattatlarından olan Beşiktaşlı Hacı Nuri Korman (ö.1951), Beşiktaş’taki Mekteb-i Hamidiyye'de sülüs ve nesih muallimliği yapmıştır. İki seneye yakın kaldığı Mısır'dan tekrar İstanbul’a dönerek Bâb-ı Âlî Caddesi’nde açtığı dükkânda yazı işleri ile meşgul olmuş, sonrasında Medresetü’l-Hattâtîn’in sülüs ve nesih muallimliğine tayin edilmiştir. Harf inkılâbı üzerine, 1929’da her şeyi terkedip babasının köyüne yerleşerek birkaç sene çiftçilikle meşgul olmuş, daha sonra davet üzerine İstanbul’a dönüp Güzel Sanatlar Akademisi’nde aklâm-ı sitte dersleri vermeye başlamıştır.

"Ali talebesi Maksud"