Yakup Kadri Karaosmanoğlu´nun 1914 yılında Bir Serencam adı altında topladığı kısa öyküleri, O´nun bireysel psikoloji ile toplumsal krizi bir arada sunan romancılığının ön çalışmaları gibidir. Bu öykülerde, sonradan Yakup Kadri Karaosmanoğlu´nun romanlarının belli başlı izleklerini oluşturacak olan toplumsal yozlaşma, ahlaki çöküş, hoşgörüsüzlük, kişiler arasındaki güç ve zulüm ilişkileri gibi konular ve bu konuların işlenişi, Bir Serencam basıldığında henüz 25 yaşında olan bu genç yazarın Türkiye´nin en önemli romancılarından biri olacağının habercisidir.