Devlet Resim ve Heykel Müzesi'nin yanı sıra, resmi ve özel koleksiyonlarda çok sayıda eseri bulunan Ayetullah Sümer, Cumhuriyet döneminin ilk ressamlarından olup Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği kurucusudur.

Fotoğrafın arka yüzünde, Şili Meclis Üyesi Maximiano Errazuriz´in Tevfik Rüştü Aras´a hitaben kaleme aldığı, 1929 tarihli ithafı ve imzası yer almaktadır.

Milli Mücadele döneminde Türkiye Büyük Millet Meclisi´nin I. Dönem Niğde Milletvekilliği görevinde bulunmuş Vehbi Çorakçı´nın sahibi olduğu develer, orduda kullanmak üzere satın alınmak istenmiş ancak Vehbi Efendi develeri satmaya yanaşmamıştır. Bu durum Mustafa Kemal Atatürk´e bildirilmiş, Atatürk de bizzat Vehbi Efendi´ye hitaben, develerin satılmasına mani olmamasını gerektiğini hatta develeri satmaktan ziyade orduya bağışlaması gerektiğini dile getirdiği mektubunu kaleme almıştır. Bunun üzerine Vehbi Efendi, develeri bilabedel Türk ordusuna bağışlamış ve bu fedakârlığı nedeniyle de İstiklal Madalyası ile ödüllendirilmiştir.

Atatürk'ün Başkumandan sıfatıyla ve "Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti" filigranlı kağıt üzerine Vehbi Efendi'ye hitaben yazdığı mektubun çevirisi: "Niğde Mebusu Vehbi Bey´e, Garp Cephesi'nin harekât-ı askeriyesi için deve mübayaa edilmektedir. Mübayaasına tevessül edilen bazı develerin zat-ı âlinize aidiyeti cihetiyle füruhatından içtinab edildiği anlaşıldı. Bu mümaneata zât-ı âlilerince muvafakat edilmeyeceği ve hatta bu develeri ianeten orduya vereceğinize şüphem yoktur. Binaenaleyh ordudan mübayaa için vuku bulacak talebe mümaneat eden adamlarınıza ihtiratta bulunmanız ve neticenin bildirilmesini rica ederim. Başkumandan M. Kemal"

Gazi Osman Paşa mektubunda, bir dostunun hizmetinde görevli cariyelerin terbiyesizliğinden yakınmıştır. 

Osmanlı İmparatorluğunun son dönemine damgasını vuran Sultan II. Abdülhamid, sadrazamlık makamını tevdi ettiği Mehmed Esad Safvet Paşa'nın sadakati, güvenilirliği ve padişaha olan bağlılığını vurgulayarak geçmişteki hizmetlerinden dolayı duyduğu memnuniyeti dile getirmiş. Mali durumun iyileştirilmesi, tarımın geliştirilmesi ve eğitimin ülkenin her yerine yayılması şeklinde üç ana hedef belirlemiştir. Bu üç hedefin gerçekleşmesinin Safvet Paşa'nın çabalarına bağlı olduğunu ifade eden Padişah, Safvet Paşa'ya olan güvenini ve bağlılığını dile getirerek bu iltifatnameyi ona bir hatıra olarak bizzat yazmıştır.

Safvet Paşa, bu üç hedeften öncelikle eğitim konusunda gerçekten önemli bir başarı elde etmiştir. Maarif Nezâreti ilk defa onun zamanında "Maarif-i Umumiye Nizamnamesi" ile yeniden düzenlenmiş ve ilk kez bu dönemde eğitim bir devlet hizmeti olarak kabul edilmiştir.

Damat Mehmet Şerif Efendi'nin ekserisi 1950'li yıllarda kaleme alınmış bir tanesi de dahiliye nazırı olduğu döneme denk gelen ıslak imzalarını taşıyan 7 adet mektubu... Mektuplar, Mehmed Şerif'in arkadaşı Hüseyin Bey'e gönderilmiş, dostane bir yaklaşımla kaleme alınmışlardır. 

Damat Mehmet Şerif Efendi'nin yazı masası başında çektirdiği hatıra fotoğrafı, Phebus (P. Tarkoul , Constantinople) Fotoğrafhanesi, 20x28 cm...

Damat Mehmed Şerif Efendi'nin tercümesiyle: SEYAHATNAME-İ İBN-İ BATUTA TERCÜMESİ (3 cilt takım), Şerafeddin Ebu Abdullah Muhammed Tancî ibn Battuta, (mütercim: Mehmed Şerif), 1333, Matbaa-i Amire, 17x24 cm... 

İbn Battuta, 14. yüzyılın en önemli gezginlerinden biridir ve 1304-1368 yılları arasında yaşamıştır. Fas'ın Tanca şehrinde doğan Batuta, 28 yıl süren uzun bir seyahat serüvenine çıkmıştır. Bu yolculukları sırasında, Mısır, Arap Yarımadası, Irak, İran, Anadolu (özellikle Osmanlı Beyliği ve dönemin diğer önemli beylikleri), Deşt-i Kıpçak, Bizans (İstanbul), Orta Asya, Hindistan, Maldivler, Çin ve Endülüs gibi farklı coğrafyalarda bulunmuştur. İbn Battuta, bu ülkelerdeki devlet ve toplum yapıları, inançlar, gelenekler, doğal kaynaklar ve günlük yaşam hakkında önemli gözlemler yapmıştır. İbn Battuta'nın seyahatlerini anlattığı eserini, "Tuhfetü'n-Nuzzar fi Garabi'l-Emsar ve Acaibi'l-Esfar" adıyla kaleme almış olsa da, Türkçeye "İbn Battuta Seyahatnamesi" olarak çevrilmiş ve tanınmıştır.

Sultan Beşinci Mehmet Reşad'ın, Temmuz 1910 tarihinde irade buyurmasıyla eğitim, sanat ve bilim alanlarında çalışma yürütenleri ödüllendirmek maksadıyla verilen nişandır. Osmanlı İmparatorluğu'nda verilmeye başlandığı 1910 senesi ile saltanatın lağvedildiği 1922 senesine kadar geçen 12 senelik kısa süre zarfında ihsan buyurulan bu nişanın, ortasında beyaz mineli bir hilal, hilalin ucunda yine beyaz mineli beş köşeli bir yıldız; hilalin ortasında kırmızı mine üzerine yerleştirilmiş Mehmed Reşad tuğrası ve nişanın en dışında yeşil mineli  defne ve meşe yaprakları yer almaktadır. Bu nişanın birinci dereceleri kenarları beyaz, ortası kırmızı bir kurdele ile birliktedir.