"Aziz Gündağ, güzel adını tekrarlamak ve sana bir kez daha teşekkürlerimi sunmak için tekrar bir vesile bulmuş olmak bana zevk vermiştir." ithafıyla 7 Mart 1985 tarihinde imzalanmıştır.
Osmanlı şeyhülislamı Karaçelebizâde Abdülaziz Efendi tarafından kaleme alınan tarih, Hz. Âdem´den 1058 yılına kadar gelen olayları içine almaktadır. Yazarın, Rumeli kazaskeri olduğu sırada bitirip IV. Mehmed´e sunduğu eser basılmış ve çok okunmuştur.
Osmanlı devlet armalı ve ay yıldızlı görkemli cildinde... Geçmiş zaman içinde ailelerin sınıflara ayrıldığı, “hanım hanımcık olan hanımefendilerin” ev iradesinin düzenlerini bildikleri, evlerinin köşe bucaklarının üst başlarıyla aynı; çiçek gibi olduğu, latif ve leziz yemeklerin evin iç idaresinden sorumlu hanımlardan beklendiği, işinin erbabı aşçıların mutfaklarında muhakkak ayrıntılı bir “mutfak takımı cetveli”nin bulunduğu günlere uzanan bir hazine kitap: Ev Kadını. Ayşe Fahriye Hanım’ın ilk kez 1882 yılında yayımlanan bu nadide eseri mutfak ve yemek kültürüyle ilgilenenler için eşsiz bir kılavuz. 887 yemek tarifinin yanında sofra ve hizmetçi düzeninden sofralarda uygulanacak teşrifata, yemeklerin takdim şeklinden kır ziyafetlerine dek incelikli bilgiler de sunuluyor. Ayşe Fahriye’nin “Ev Kadını” isimli eseri yazılmış en önemli Osmanlıca yemek kitaplarından biri kabul edilir. Yazarı hakkında hiç bir bilginin bulunmaması bu ismin o günkü ticari trendlere uygun takma bir isim olduğu konusundaki kanıları güçlendirmektedir. Oldukça yoğun, içerdiği tarifler açısından çok zengin olan “Ev kadını” 1882 yılından 1907 yılına 4 kez basılmıştır. Tariflerlerden bazıları: Tomatisli Pilav, Asma ve Sakız Kabaklarından İmam Bayıldı, Paça Dolması, Tomatisli Midye Pilakisi, Külbastılı Badıncan...
Kafkasya cephesinde, Erzurum ve Erzincan civarında Müslümanlar ve Ermeniler arasında yaşanan çatışmaların fotoğraflar ve evraklar ışığında incelendiği eserdir.
Draper´in "Niza-ı İlim ve Din" adlı kitabının çevirisiyle karışık olarak neşredilmiştir. Tam adı Nizâ-ı İlm ü Dîn: İslâm ve Ulûm olan eser Ahmed Midhat Efendi’nin, Osmanlı idaresindeki ülkelerde misyonerlerin faaliyetlerinin ve İslâmiyet aleyhindeki yabancı yayınların doğuracağı zararları bertaraf etmek amacıyla gerçekleştirdiği çalışmalarından biridir.