Şirket-i Hayriye, 1854'ten 1945'e kadar Boğaziçi'nde yolcu ve yük taşımacılığı yapan vapurculuk anonim şirketiydi. 17 Ocak 1851'de Reşid Paşa'nın desteği ve dönemin padişahı Abdülmecid'in onaylamasıyla kuruldu. Şirketin özelliği Türkiye'de kurulan ilk anonim ortaklık olmasıydı. Şirketin kuruluş Nizamnamesi Mecelle sahibi, Türk Hukuk ve Edebiyat adamı Ahmet Cevdet Paşa tarafından hazırlandı. Galatalı banker Manolaki Baltazzi'nin İngiltere'den yandan çarklı 6 vapur birden ısmarladı. Vapurların Türkiye'ye gelmeleri 1854'ü buldu. İlk zamanlarda Tersane-i Amire vapurlarıyla aralarında rekabet olmaması için yalnız Eminönü ile Boğaz köyleri arasında sefer yapma hakkı verilen şirket, ilk seferini Üsküdar'a yaptı.
Ön kapak yazısı: "Gazetelerden: İsmet Paşa kabinesi istifasını verdi ve yeni kabineyi tekrar İsmet Paşa teşkil etdi."; resim altı yazısı: "Siyaset Oyunu!.." *Türkiye'nin en uzun ömürlü mizah dergilerinden olan Akbaba, 1922 yılında Yusuf Ziya Ortaç ve Orhan Seyfi Orhon tarafından kurulmuş ve kesintilerle birlikte 1977'ye kadar yayın hayatını sürdürmüştür. Zaman içerisinde de toplumun yoksul kesiminin dergisi olarak geniş bir okuyucu kitlesine ulaşmıştır.
"Türk'ün Altın Kitabı, iki kısmı ihtiva etmektedir: Birinci kısım, Büyük Gazi'nin çocukluğundan itibaren bugüne kadarki hayatının -birçok resimlerle beraber- bütün safhalarını ihtiva eder. İkinci kısım, mütefekkirlerimizin ve güzidelerimizin halaskârımız hakkında manzum ve mensur müşahedat, intıbaat ve mülahazatını ihtiva etmektedir."
Fotoğrafta bulunanlar: "1- Rusya Şûralar Cumhuriyeti Ankara Sefiri Mösyö Aralov Yoldaş; 2- Azerbaycan Kardeş Sefiri Abilov Yoldaş; 5- Heyet-i Murahhasa Reisi Büyük Millet Meclisi azasından Doktor Tevfik Rüşdü; 6- Heyet-i Murahhasa Reisi İstanbul Mebusu Numan Usta" vd.
Şair Eşref´in başyazarlığını yaptığı edebiyat ve mizah dergilerinden olan Musavver Eşref, 2. Meşrutiyet´in ilanından sonra İstanbul´da yayınlanmış ve bu dönemde yayın hayatına başlayan pek çok dergi gibi farklı siyasî ve edebî anlayışa sahip yazarları bünyesinde barındırmış; mizah dergisi olmak iddiasıyla yola çıkmakla birlikte zaman içerisinde daha edebî bir dergi hüviyeti kazanmıştır.