Kâmildir o insan ki yaşar hâtıralarla;

Bir başka kerem beklemez artık gelecekten;

Her an doludur gözleri cânan ve baharla;

Kâm aldı bilir kendini, ömründe, felekten.

Bir kerre sevip vuslata erdiyse cihanda,

Ömrün iyi rü’yâsına dalsın, uyusun rûh.

Bin zevk aramak kaydına düşmekle zamanda,

Her gün yorulup, nafile bin yıl yaşamış Nûh...

Yahya Kemal